Op drie januari was het eindelijk zover! Om 12.45 stapten we het vliegtuig in. Nadat we een maaltijd hadden genuttigd, werd het vliegtuig gereed gemaakt voor de nacht. De nacht? Maar ik was pas net een paar uur wakker! Met mijn ogen stijf en krampachtig dicht toch maar een paar uur proberen te slapen, maar tevergeefs. Geeft niet! Ik zag Jan Willem naast mij een paar gin tonics weg tikken en besloot dat dat wellicht een goede tactiek zou zijn. Na 12 uur in de lucht en de nodige gin tonics begon de vermoeidheid eindelijk toe te slaan, maar slapen zat er voorlopig niet in! We werden wakker gemaakt voor het ontbijt en daarna was onze overstap in Hongkong. Na ruim 20 uur kwamen we aan op onze eindbestemming: Denpasar!
De rit naar het hotel
We werden opgehaald door een Balinees uit ons eerst geboekte hostel. Deze Balinees stond te midden van zo’n 200 andere Balinezen met een bordje ‘Jan Willem’. Onbegonnen zaak om de juiste persoon te vinden, vooral omdat een rij van minstens 10 taxi chauffeurs achter ons aan liepen; ‘you need taxi?’ We besloten het anders aan te pakken en even later galmde er een stem door de speakers van het vliegveld. We konden het niet verstaan, maar nog geen minuut later stond de juiste persoon voor onze neus.
Ik had me laten vertellen dat het vanaf het vliegveld maar een kleine 10 minuten lopen zou zijn, maar voor het gemak hadden we toch maar transport geregeld. Ruim een uur later kwamen we pas aan op onze bestemming. Klein inschattingsfoutje! Deels was dat de oorzaak van het verkeer. Wat een chaos! Vraag me niet hoe ze het doen, maar Balinezen zitten met hele families (inclusief baby’s) op één scooter.
Paradijsje op Bali
Uiteindelijk bereikten we onze bestemming. Een klein paradijsje ver weg van het bekende en toeristische kuta beach. Tussen alleen maar locals en geen toerist te bekennen. ‘S avonds besloten we -ondanks de moeheid- toch nog een blokje om te lopen. Het was ons snel duidelijk dat we hier als koningen konden leven; voor een avondmaal betaal je nog geen twee euro. Wat ons nu al opvalt is dat alle mensen zo ontzettend lief en aardig zijn!
De volgende dag worden we vroeg wakker en om 08.00 uur zitten we al in de taxi naar kuta beach. Hoewel we het aantal toeristen mee vinden vallen, is de hele kustlijn bedekt met alleen maar resorts. Ook opdringerige verkopers zijn hier actief. Of we misschien een snorkeltour willen boeken? Vriendelijk bedanken we hiervoor. Maar de verkoper heeft nog meer in petto; of we dan misschien willen duiken. Ook hier passen we voor. Surfen? Nee, ook niet. You wanna massage? Nee bedankt. Misschien paragliden? NEEEEE!!
Na een lekker dagje zon, zee en strand, zoeken we een taxi op die ons naar huis kan brengen. Dat blijkt niet mee te vallen! Omdat we zo’n eind weg zitten, kennen veel taxi chauffeurs ons adres niet. Uiteindelijk vinden we iemand die het aandurft! Ruim twee uur laten komen we aan op onze bestemming. De vriendelijke taxi chauffeur bleek de weg toch niet zo goed te kennen.
Op naar Nusa Lembongan
De volgende dag vertrekken we richting Nusa Lembongan. Met de boot komen we aan op dit kleine eilandje dat zo’n 5000 inwoners telt. We hebben een heerlijk hotel, waar we als enige gasten verblijven. Op dit eiland hebben ze twee populaire vervoersmiddelen: scooters en golfkarretjes. We besluiten ook een scooter te huren. In de eerste 100 meter van onze trip hebben we al onze eerste aanrijding. Er steekt een kip als een kip zonder kop over en beland bij ons op schoot. Licht geschrokken kijken we naar de kip, maar gelukkig maken we het beiden goed en vervolgen we onze route.
Wat ons opvalt is de grote hoeveelheid afval op het eiland. Eigenlijk overal waar je kijkt ligt wel een hoopje afval in de natuur. Dit wordt zonder pardon gewoon verbrand. De Balinezen hebben geen idee wat de gevolgen voor het klimaat zijn en zijn waarschijnlijk blij dat het afval weg is.
Hallo Ellen en Jan-Willem,
Leuk geschreven blog, heb een hele goede voorstelling hoe leuk jullie het hebben.
Geniet ervan, nog even en dan zijn wij er zelf bij.
Groeten Herman.